Ik heb ptss en ga vaak naar het bos om de stress hiervan eruit te wandelen. Helaas vond een man het vandaag nodig om zijn broek naar beneden te trekken en zichzelf te betasten en mij vervolgens te volgen door het bos terwijl ik naar mijn auto probeerde te komen. Toen ik dacht dat ik hem kwijt was bleek hij een omweg te hebben genomen en stond hij om de hoek en deed hij nog een keer hetzelfde. Ik ben gelukkig veilig bij mijn auto gekomen zonder dat hij me heeft aangeraakt oid.
Ik heb daarna melding gemaakt bij de politie. Die zijn gaan kijken. Ik heb daar niks op terug gehoord en toen heb ik de politie gebeld om te vragen of ze de man gevonden hebben. De agent aan de lijn kon alleen zeggen dat er inderdaad politie naar de locatie was geweest was, maar om privacy-redenen kon hij niet vertellen of de man was aangetroffen. Meer informatie kon hij niet geven.
Gezien mijn verleden ben ik hier erg bang van geworden en heb ik nu juist extra last van mijn klachten. Ik ben vooral ook bang om terug te gaan naar het bos, terwijl dat juist de enige plek was waar ik me veilig voelde en daar zijn me hielp om rustig te worden en dingen te verwerken. Het zou me daarom heel erg helpen om te weten of de politie de man heeft gevonden. Dat verkleint de kans namelijk dat het weer gebeurt.
Is er iemand toevallig bekend met hoe dit soort dingen in zijn werk gaan? Is er een andere manier om erachter te komen of ze hem gevonden hebben? Zou het bijvoorbeeld helpen als ik aangifte doe, of maakt dat niet uit? Ik heb wel gezocht, maar ik kan dit soort informatie niet echt vinden. Dus ik dacht dat als ik geluk had er hier misschien iemand wat van wist.
Update: De politie heeft me terug gebeld. Ze hebben de man niet gevonden. Ze raden me af om aangifte te doen omdat de beschrijving die ik heb gegeven iedereen kan zijn. Daar kunnen ze niks mee. Als er nog meer meldingen komen en ze pakken uiteindelijk toch iemand op, dan kunnen ze me dit niet laten weten ivm privacy. Alleen als ik aangifte doe kunnen ze dat laten weten aan mijn advocaat, maar dat raden ze dus af om te doen omdat het geen zin heeft. Ze zeggen ook dat ik tijdens het weglopen 112 had moeten bellen en niet pas nadat ik weg was. (Ik was echt ontzettend bang en was eigenlijk alleen bezig met hoe ik weg kon komen. Bellen is wel door mijn hoofd geschoten, maar ik was bang dat ik dan langzamer zou zijn. Ik heb dus een paar minuten nadat ik weg was gebeld. Volgens de agent is dat te laat en moet ik de volgende keer gelijk bellen.) Als ik er last van heb, dan moet ik maar slachtoffer hulp bellen of de psycholoog die me behandeld voor PTSS. Dat was het dus, meer kan ik niet doen. :-(
De politie zei hetzelfde van het bellen, dus zo raar was het niet. Maar het ging gewoon niet.
Dank je wel voor alle begrip en steun. Dat helpt echt enorm. Het idee van de SOS knop is ook een goede. Ook omdat het stil kan en je iemand niet mogelijk nog verder agiteert door te bellen.
Ik ben net met mijn vriend samen terug geweest en ik heb de hele weg opnieuw gelopen. Ik was heel erg bang, maar het hielp ontzettend dat hij erbij was. Ik heb de hele weg opnieuw gelopen vanaf dat ik hem voor het eerst zag. Daar hebben we 20 minuten over gedaan, dus hij is me echt een heel eind gevolgd gisteren. Ondanks dat ik zo bang was, voelde het wel heel goed om die ruimte weer (ook) te claimen voor mezelf. Ik durf er voorlopig nog niet in mijn eentje terug. Maar ik wil over een paar dagen wel een ander bos in mijn eentje proberen. Ik ga dat inderdaad wel eerst even bespreken met mijn psycholoog. Mijn reactie op angst is soms ook een beetje overcompensatie en veel te hard proberen te doen waar ik bang voor ben. Dus je hebt een goed punt. Dit was in elk geval wel goed gegaan en hopelijk kan ik vannacht weer wat rustiger bijslapen nu.
Nogmaals heel erg bedankt voor het mee denken en meeleven. Dat scheelt echt.